Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη, νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας, τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι,

Θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σκίσω την θολή γραμμή των οριζόντων.

Θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σκίσω την θολή γραμμή των οριζόντων.

Here Surrounding the island There’s sea. But what sea? It’s always overflowing. Says yes, Then no, Then no again, And no, Says yes In blue In sea spray Raging, Says no And no again. It can’t be still.

ΠΙΣΩ απ’ τους βράχους έρπει ερημική η ασημένια σκέψη της σελήνης. Στο παιδικό προσκέφαλο γυαλιστερά κοχύλια κυανές φωνές του ωκεανού στον ύπνο οι Σειρήνες με λύρες από κόκαλα ψαριών.

«Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».

Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,
συ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —φωνή που μπαίνειμες στην καρδιά μας και την συγκινείκαι την ευφραίνει. Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί